Herkese İstanbul'un karlı, tipili, bembeyaz, hem romantik hem de bir o kadar da zor bir gününde günaydın... Kapıdan çıkarken kapımızın önünde gördüğüm bu 3-4 adımın izi aklımda servise doğru yürüdüm sabah. Ve hemen bilgisayarın başına geçince paylaşmak istedim sizlerle, hele de bu havalarda bize ne kadar ihtiyaç duyduklarını hep beraber tekrar hatırlayalım diye.
Günlerdir ortada görünmeyen Minnak, Hülog ya da herhangi başka bir misafir kedi karları görünce, bir umutla hep uğradıkları kapıya yine uğramak istemiş belli ki. Her gün birşeyler bırakırsanız kapı önünüze, biraz mama, biraz su, onlar biliyorlar devamlı gelmeseler bile başları sıkışınca nereye geleceklerini ve bu onların hayatlarını kurtarıyor belki de. Yani siz vesile oluyorsunuz o canlının yaşamasına. Bu soğuklarda 6 saat aç kaldığında ölme riski taşıyan o minnacık masum canlar için elinizi korkak alıştırmayın. Biraz mama, yemek artığı veya bir kap su bırakmayı unutmayın kuytu yerlere.
Sonra da böyle ufak pati izleriyle gününüz aydınlansın ve küçük bir gülücük yerleşsin yüzünüze. Güne başlarken "iyi birşey" yapmış olmanın dayanılmaz hafifliğiyle..
Ne güzel bir yazı olmuş. Ben de böyle bir hatırlatma eklemeliyim bloğuma.
YanıtlaSilİnsanlar bazen kendilerine keyifli gelen şeylerin, diğer canlılar için öldürücü olabileceğini unutabiliyorlar.
Çok teşekkürler duyarlılığın için