Bir dönem neredeyse hepimizin çoraptan yapılma çim adamı olmuştu değil mi? Ben çocukluğumdaki çim adamların sayısını şu an hatırlayamıyorum elbette, ama o zamanlar biri bana "ileride kedilerine de alacaksın bunlardan" deseydi inanmazdım tabi. Gitgide insan öğreniyor herşeyi. Kedi sahibi olana kadar bilmiyordum çim yemenin kedilerin karın ağrısına iyi geldiğini.
Bu nedenle ilk önce Mantar ile başlamıştı çim adam maceralarımız. Kadıköy'deki evimin cam kenarında otururdu Mantar ve onun çim adamı Junior. Birkaç kere Junior'a kızıp onu aşağıya atmadı değil Mantar, ama Junior kuruyarak ayrıldı aramızdan. Mantar Junior'un az çimini yemedi. Güzel bir ilişkileri oldu.
Şimdi ise Miyu'ya kedi çimi yerine bu çim adamı aldım. Onun da çim adamı olmalı elbette. Onun da saçlarını özgürce yiyebileceği çoraptan bir çim adamı olmalı. Vallahi bir rağbet bir rağbet çim adamlara. Ben de iste bu fesli emmiyi buldum Miyucuk'a. Uzun çimleri olur ve Miyu da onları yer inşallah diyor ve bu Türk çim adamı Miyu'nun köşesine koyuyorum:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder