"Miyu the Cat" Ailenin Vazgeçilmezi

Biz Miyumuzu aileden biri olarak yetiştirdik. Onu hiç dışlamadık, herşeye dahil ettik. Bu yüzden de çok fazla insanlaştığını düşünüyorum. Yüzüne bakarken bazen konuşuvericek gibi geliyor. Sizin de böyle hissettiğiniz hiç oluyor mu? Mantar da aynı şekildeydi, ben hastayken hasta, iyiyken iyi olurdu biricik kızım. Dışarıya çöp atmaya giderken dahi ayağımın üzerine yapısır benimle gelirdi, o derece yani:)

Miyu ailenin vazgeçilmez elemanı, onsuz ne tatile gidiyoruz ne de başka bir yere. Yasakları yok Miyu'nun, arabada 12 saat yol gidebiliyor rahatsızlık vermeden bize.. Sıkıldığı noktada takla atmaya başlıyor birden filan. Şimdi de babası ona terasta daha rahat gezinsin ve aşağıya atlamasın diye bir düzenek kurdu. Altta en sağdaki resimde görüldüğü gibi uzun bir ipe ve tasmaya bağlı Miyu. O ip de yukarıya gerdiğimiz çelik bir halata makara sistemiyle bağlandı.  (bu sistemi en kısa zamanda detaylı resimlerle anlatacağım)

Artık dilediği gibi çiçeklerin içine girip çıkabiliyor, kış bahçesinde çamurlanabiliyor, masaya salıncağa veya sandalyelerin tepesine hoplayabiliyor, gülleri ve çeşitli otları yemek suretiyle bizimle birlikte ortalıkta takılabiliyor. Uçan martıları, yerdeki böcekleri ve bizi izleyebiliyor terasta. Sıkılıp üşüdüğü zaman da hemen kutusuna giriveriyor, anlıyoruz eve gitmek istediğini:) 

vee sonra başlıyor evde banyo faslı.. en zoru ve en komiği:)